Από ψηλά, η Νάπολι ντι Ρομάνια, όπως έλεγαν οι Βενετοί το Ναύπλιο, απλώνεται σε τρία σκαλοπάτια. Στο υψηλότερο "θεϊκό" σκαλί η Ακρόπολη του Παλαμήδη και πιο κάτω η Ακροναυπλία με τα τείχη, τους προμαχώνες και τον γύρο της Αρβανιτιάς. Στο χαμηλότερο σκαλί η παραλία, με το Μπούρτζι, την παλιά πόλη με τις δρομόσκαλες, τα αρχοντικά, τα πλήθη των επισκεπτών και την Κάναθο, την πηγή της παρθενίας για την Ηρα και της ομορφιάς για τις Ναυπλιώτισσες.Nα περνάς κάτω από τον πλάτανο της Πλατείας Συντάγματος με τη σκέψη ότι ακολουθείς τα ίδια βήματα που έκαναν εκεί ο Κολοκοτρώνης κι ο Νικηταράς ή ότι, μαζί με τα γέλια των Αθηναίων τουριστών του Σαββατοκύριακου στις καρέκλες του "Κεντρικού", αφουγκράζεσαι ακόμη τον ήχο των όπλων από την αλλαγή της ενετικής φρουράς στον Στρατώνα και απέναντι, τη φωνή του μουεζίνη από το τζαμί της πλατείας. Να μια εικόνα που υποβάλλει το Ναύπλιο στον επισκέπτη του.
